چشم هایت

همیشه تا میبینم یکی به موفقیت بزرگی دست پیدا کرده، فوری تاریخ تولدش را با تاریخ تولد خودم مقایسه می کنم و تا میفهمم از من _حتی شده یک روز هم _ بزرگتر است، خیالم راحت میشود و نفس راحت می کشم که هنوز خیلی دیر نشده.

وقتی شنیدم بیست و پنج ساله ای دلم هرّی ریخت.
نمی دانم شماها کجای زندگی از ما جلو زدید؟ کی شماها انقدر بزرگ شدید؟ از کدام کوچه مسیرتان از ما جدا شد؟ آن موقع که ما مشغول کم نور کردن نقطه ی روشن قلبمان بودیم شما با کدام فرمول آن نقطه را هی بزرگ و بزرگتر کردید؟ وقتی این زرق و برق دنیا چشم های ما را پر کرده بود، تو! خود ِ تو به تنهایی چه طور جای آن همه چیزهای رنگی به فکر رام کردن چشم هایت بودی؟
گفتم چشم هایت،
آه،  چشم هایت...
آن چشم هایت نمی دانی با من ِ بیچاره ی دنیا دوست چه کرد آقا محسن حججی.

چشم هایت...